………., dnia …………………..
(miejscowość, data)
Sąd Rejonowy w ……..
……….. Wydział Karny
……………..….……….
……………..….……….
Sygn. akt: ……………………
Obwiniony: …………………….
SPRZECIW
od wyroku nakazowego
Działając w imieniu własnym, wnoszę sprzeciw od wyroku nakazowego wydanego przez Sąd Rejonowy …………………………….w sprawie zawisłej pod sygnaturą akt…………, jednocześnie wnoszę o skierowanie sprawy na rozprawę na zasadach ogólnych.
UZASADNIENIE
Wolność przemieszczania się jest zagwarantowana przez Konstytucję (Art. 52 ust. 1: „Każdemu zapewnia wolność poruszania się po terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz wyboru miejsca zamieszkania i pobytu.”). Z kolei w art. 52 ust. 3 Konstytucji wskazano, że wolność ta może podlegać ograniczeniom określonym w ustawie.
Trzeba również pamiętać, że w art. 31 ust. 3 Konstytucji wskazano, że ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
W Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 31.03.2020 r. (Poz. 566) w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii wprowadzono szereg ograniczeń praw i wolności, a w tym również interesujący z punktu widzenia niniejszego artykułu – zakaz przemieszczania się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej w okresie od 1.04.2020 r. do 11.04.2020 r. zamieszczony w § 5 tego rozporządzenia.
Rozporządzenie z dnia 31.03.2020 r. (poz. 566) zostało wydane przez Radę Ministrów na podstawie art. 46a i art. 46b pkt 1-6 i 8-12 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, które mają następujące brzmienie:
Art. 46a
W przypadku wystąpienia stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego o charakterze i w rozmiarach przekraczających możliwości działania właściwych organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego, Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, na podstawie danych przekazanych przez ministra właściwego do spraw zdrowia, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, ministra właściwego do spraw administracji publicznej, Głównego Inspektora Sanitarnego oraz wojewodów:
1) zagrożony obszar wraz ze wskazaniem rodzaju strefy, na którym wystąpił stan epidemii lub stan zagrożenia epidemicznego,
2) rodzaj stosowanych rozwiązań – w zakresie określonym w art. 46b
– mając na względzie zakres stosowanych rozwiązań oraz uwzględniając bieżące możliwości budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
Art. 46b
W rozporządzeniu, o którym mowa w art. 46a, można ustanowić:
1) ograniczenia, obowiązki i nakazy, o których mowa w art. 46 ust. 4;
2) czasowe ograniczenie określonych zakresów działalności przedsiębiorców;
3) czasową reglamentację zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły;
4) obowiązek poddania się badaniom lekarskim oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie;
5) obowiązek poddania się kwarantannie;
6) miejsce kwarantanny;
8) czasowe ograniczenie korzystania z lokali lub terenów oraz obowiązek ich zabezpieczenia;
9) nakaz ewakuacji w ustalonym czasie z określonych miejsc, terenów i obiektów;
10) nakaz lub zakaz przebywania w określonych miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach;
11) zakaz opuszczania strefy zero przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie;
12) nakaz określonego sposobu przemieszczania się.
Przywołany w art. 46b art. 46 ust. 4, brzmi następująco:
Art. 46
4. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 1 i 2, można ustanowić:
1) czasowe ograniczenie określonego sposobu przemieszczania się,
2) czasowe ograniczenie lub zakaz obrotu i używania określonych przedmiotów lub produktów spożywczych,
3) czasowe ograniczenie funkcjonowania określonych instytucji lub zakładów pracy,
4) zakaz organizowania widowisk i innych zgromadzeń ludności,
5) obowiązek wykonania określonych zabiegów sanitarnych, jeżeli wykonanie ich wiąże się z funkcjonowaniem określonych obiektów produkcyjnych, usługowych, handlowych lub innych obiektów,
6) nakaz udostępnienia nieruchomości, lokali, terenów i dostarczenia środków transportu do działań przeciwepidemicznych przewidzianych planami przeciwepidemicznymi,
7) obowiązek przeprowadzenia szczepień ochronnych, o których mowa w ust. 3, oraz grupy osób podlegające tym szczepieniom, rodzaj przeprowadzanych szczepień ochronnych
– uwzględniając drogi szerzenia się zakażeń i chorób zakaźnych oraz sytuację epidemiczną na obszarze, na którym ogłoszono stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii.
W § 5 Rozporządzenia z dnia 31.03.2020r. (poz. 566) wskazano, że:
§ 5. W okresie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia 11 kwietnia 2020 r. zakazuje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przemieszczania się osób przebywających na tym obszarze, z wyjątkiem przemieszczania się danej osoby w celu:
1) wykonywania czynności zawodowych lub zadań służbowych, lub pozarolniczej działalności gospodarczej, lub pro-wadzenia działalności rolniczej lub prac w gospodarstwie rolnym, oraz zakupu towarów i usług z tym związanych;
2) zaspokajania niezbędnych potrzeb związanych z bieżącymi sprawami życia codziennego, w tym uzyskania opieki zdrowotnej lub psychologicznej, tej osoby, osoby jej najbliższej w rozumieniu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128), a jeżeli osoba przemieszczająca się pozostaje we wspólnym pożyciu z inną osobą – także osoby najbliższej osobie pozostającej we wspólnym pożyciu, oraz zakupu towarów i usług z tym związanych;
3) wykonywania ochotniczo i bez wynagrodzenia świadczeń na rzecz przeciwdziałania skutkom COVID-19, w tym w ramach wolontariatu;
4) sprawowania lub uczestniczenia w sprawowaniu kultu religijnego, w tym czynności lub obrzędów religijnych.
W kontekście zakazu przemieszczania się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (§ 5 Rozporządzenia) powstała wątpliwość, czy w istocie tak szeroki zakres ustanowionego zakazu przemieszczania się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej znajduje oparcie w delegacji ustawowej wynikającej z ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
W art. 46 ust. 4 pkt. 1) tej ustawy wskazano na możliwość ustanowienia czasowego ograniczenia określonego sposobu przemieszczania się, natomiast w art. 46b wspomnianej ustawy na możliwość nakazania określonego sposobu przemieszczania się. Z punktu widzenia wykładni językowej użyte w obu przywołanych artykułach słowo „sposób” to nic innego jak: „określony tryb postępowania, forma wykonywania czegoś” (źródło: sjp.pwn.pl). Niewątpliwie zatem sposób przemieszczania się oznacza dającą się rozróżnić formę przemieszczania się, np. pieszo, z wykorzystaniem środków komunikacji publicznej, samochodem, rowerem, statkiem, łodzią itp. Generalny zakaz przemieszczania się na obszarze RP nie może być w tych okolicznościach uznany za skonkretyzowany i tym samym określony sposób przemieszczania się w rozumieniu przywołanych przepisów art. 46b oraz art. 46 ust. 4 wymienionej wyżej ustawy. W konsekwencji ustawa o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi nie daje Radzie Ministrów kompetencji do ustanowienia w trybie rozporządzenia wydanego na podstawie przepisów tej ustawy zakazu przemieszczania się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym zakaz przemieszczania się opisany w § 5 Rozporządzenia z dnia 31.03.2020r. (poz. 566) został wydany z przekroczeniem delegacji ustawowej opisanej w art. 46b oraz art. 46 ust. 4 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych.
W sprawie dotyczącej powszechnego zakazu przemieszczania się ustawodawca nie wypowiedział się w ramach ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych, natomiast brak stanowiska ustawodawcy w ramach tego aktu prawnego nie może być interpretowany rozszerzająco. W świetle orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego: (…) brak stanowiska ustawodawcy w danej sprawie, przejawiający się w braku lub choćby tylko nieprecyzyjności upoważnienia, musi być interpretowany jako nieudzielenie kompetencji normodawczej w danym zakresie. Oznacza to, że rozporządzenie – jako wydane na podstawie ściśle określonego upoważnienia ustawowego – nie może dowolnie modyfikować ani uzupełniać upoważnienia. Odstępstwa od treści upoważnienia nie mogą być usprawiedliwione względami praktycznymi ani potrzebami związanymi z rozstrzyganiem konkretnych problemów prawnych. Rozporządzenie nie jest bowiem aktem normatywnym samoistnym, lecz jego zadaniem jest wykonywanie ustawy, nie zaś jej modyfikowanie, uzupełnianie czy powtarzanie jej postanowień. Istnieje zatem funkcjonalny związek między ustawą a wydawanym z jej upoważnienia aktem wykonawczym (zob. wyrok TK z 31 maja 2010 r., sygn. U 4/09).
W konsekwencji analizowany § 5 Rozporządzenia z dnia 31.03.2020r. (poz. 566) jest niezgodny z art. 46b i art. 46 ust. 4 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych.
Mając na uwadze powyższe nałożona na mnie kara jest niezgodna z Konstytucją.
Załączniki:
1. Odpis sprzeciwu.
